معرفی کامل گیاه انجیر:
انجیر، درختی است خزان پذیر، بسیار منشعب، که ارتفاع آن تا ۴ متر یا بیشتر می رسد. این درخت دارای برگ هایی به طول ۱۰ تا ۲۰ سانتی متر، به شکل تخم مرغ پهن تا مدور، و سطح زیرین کرک دار می باشد.
آنچه که به اسم انجير خوانده می شود نه میوه است و نه دانه گیاه است، بلکه یک نهنج گوشتی و توخالی می باشد که درون آن گلهای متعددی قرار دارند که هیچ گاه در معرض نور خورشید قرار نمی گیرند، با این وجود کاملأ نمو کرده و دانه تولید می کنند. گل ها در بدنه همین میوه کاذب پنهان است. لبه نهنج گلابی شکل به سمت داخل برگشته و یک فضای کم و بیش بسته ایجاد می کند. در سطح داخلی نهنج تعداد بی شماری گل های سترون وجود دارند. هنگام رسیدن، نهنج متورم گردیده و میوه های تک دانه ای درون آن محصور می شوند. تمام این ساختار، نمایی شبیه یک میوه منفرد به رنگ قهوه ای – بنفش دارد.
از میوه و شیرابه (لاتکس) این گیاه برای مصارف خوراکی و دارویی استفاده می شود.
محل رویش انجیر:
این گیاه در آسیای صغیر، سوریه و ایران به صورت بومی می باشد. و در بسیاری از نواحی نیمه گرم به صورت خود رو یا کاشته شده وجود دارد.
ترکیبات گیاه انجیر:
ترکیبات این گیاه شامل فورانو کومارین ها که خود شامل پسورالن و برکاپتن است. مونوساکاریدها و اولیگوساکاریدها (حدود ۵۰ درصد) که تا حدی به نوعی قند تغییر یافته تبدیل می شوند. موسیلاژها، اسیدهای میوه شامل سیتریک اسید، مالیک اسید. پکتین و ویتامین های B و C.
اثرات و خواص درمانی گیاه انجیر:
از فرآورده های حاوی انجیر به عنوان مسهل استفاده می گردد.
در طب چینی این گیاه جهت درمان اسهال خونی و التهاب روده کوچک به کار برده می شود.
عوارض جانبی و هشدارها:
تاکنون هیچ گونه عارضه جانبی مضر و خطرناک ناشی از مصرف صحیح و اندازه گیاه مذکور مشاهده نشده است.
